Zostawiła Demeter swoją córkę Persefonę na łące nad brzegiem oceanu. Dziewczyna bawiła się z nimfami i była posłuszna matce zbierała wszystkie kwiatki oprócz narcyzów, których zapach odwracał uwagę od spraw nieba a białe płatki budzą pragnienia.
Nagle Persefona zobaczyła tak piękny i inny kwiat, a przy tym tak pięknie pachnący i kuszący, że obejrzała się dookoła czy nikt nie widzi i zerwała to cudo. Kwiat dziwnie ją zamroczył i jakby ciemność ogarnęła jej duszę a nagle ziemia się rozstąpiła i pokazały się czarne rumaki zaprzężone do wozu i Hades bóg podziemia i porwał piękną Persefonę.
Na próżno biedna, zrozpaczona matka Demeter chodziła po świecie i szukała zaginionej córki, nigdzie jej nie było. W końcu strudzona i zniechęcona do wszystkiego zatrzymała się u króla Keleosa, aby opiekować się jego nowonarodzonym synkiem, ale tu miał miejsce wypadek, bo co noc Demeter brała chorowitego i słabowitego królewicza i wkładała go w ogień, aby wypalić z niego wszystko, co słabe i uczynić go nieśmiertelnym, aż jednej nocy matka chłopca zobaczyła, co ona robi i myśląc, że Demeter chce zabić jej syna, głośno krzyknęła a wtedy chłopiec wypadł z rąk bogini i spłonął. Demeter okryła całą ziemię klęskę nieurodzaju i na ziemi zapanował głód, a sama schowała się, że nikt jej znaleźć nie mógł?dopiero Hermes ją znalazł i Dzeus widząc jej rozpacz kazał Hadesowi zwrócić Persefonę. Król piekieł nie miał innego wyjścia jak posłuchać, ale na odchodne dał małżonce owoc granatu, z którego ona zajadłą parę pestek i przez to musiała, co roku na trzy miesiące do niego wracać.
