Drgania proste
W praktyce rzadko ma się do czynienia z drganiami prostymi. Na słyszane dźwięki i oglądane obrazy składają się drgania złożone, ale każde z nich można przedstawić w postaci widma, czyli wyniku rozłożenia przebiegu złożonego na tony lub barwy składowe. Widmo przedstawia się w postaci wykresu, na którym jako odcięte przyjmuje się częstotliwości, a jako rzędne amplitudy A składowych. Jeżeli składowe przebiegu złożonego tworzą szereg harmoniczny, to widmo ma charakter prążkowy i prążki na wykresie znajdują się od siebie w równych odstępach. Natomiast w przypadku szeregu nieharmonicznego odległości między prążkami nie będą równe. W przypadku istnienia bardzo licznych nieharmonicznych składowych, położonych tak blisko siebie, że niemożliwe jest ich osobne przedstawienie na wykresie, widmo staje się ciągłe.
