Herce
Częstotliwość mierzona w hercach (Hz = s’1) określa liczbę drgań w czasie 1 s. Kształt fali można przedstawić w funkcji drogi fali x lub w funkcji czasu t dla określonego punktu ośrodka. Wielkości rzędnych A mogą być interpretowane w różny sposób. Dla fal dźwiękowych mogą przedstawiać wychylenia cząsteczek powietrza od stanu równowagi, zmiany ciśnienia, natężenia dźwięku itp., dla fal elektromagnetycznych wartości napięć, prądów czy wielkości magnetycznych. Oprócz częstotliwości wielkościami charakterystycznymi są: długość fali X, czyli odległość między dwoma najbliższymi punktami mającymi takie same fazy ruchu, i okres drgań T, czyli czas, w którym fala przechodzi. W danym ośrodku prędkość fali jest wielkością stałą. Z ostatniego wzoru wynika więc, że długość fali jest odwrotnie proporcjonalna do częstotliwości. Dźwięk wywołany drganiem prostym jest nazywany tonem. Z takim przypadkiem mamy do czynienia w sytuacji przedstawionej a, gdy źródłem dźwięku są widełki stroikowe. Promieniowanie świetlne o jednej długości fali nazywane jest promieniowaniem monochromatycznym (jednobarwnym).
