Kiedy już poznaliśmy makrobudowę, makrostrukturę skał, zapragnęliśmy wiedzy jeszcze głębszej. Zaczęliśmy szukać odpowiedzi na pytanie, z czego zbudowane są skały. Odkryliśmy pierwiastki i związki chemiczne, i co ważniejsze-zaczęliśmy je stosować do celów praktycznych. Początkowo nieśmiało – sól jako dodatek do potraw, miedź, złoto i srebro do wyrobu naczyń i ozdób. Potem żelazo do wyrobu narzędzi i broni, piasek kwarcowy, węglan wapniowy oraz węglan sodowy do wyrobu szkła. Jeszcze później nauczyliśmy się syntetyzować potrzebne nam związki w pracowniach alchemików i w fabrykach. Coraz bardziej potrzebne nam były czyste pierwiastki. Nie tylko te ogólnie dostępne, jak miedź czy żelazo. Również występujące rzadko, w ilościach śladowych, jak frans, którego ilość jest tak mała, że średnio w skorupie ziemskiej 1 gram fransu zawarty jest w 11 952 i jeszcze piętnaście zer po tej liczbie tonach ziemi. Czyli prawie 1 2 milionów milionów milionów ton ziemi zawiera zaledwie 1 gram fransu. Jak znaleźć tak małą szpilkę w tak wielkim stogu siana? Na to pytanie odpowiada inna z nauk o ziemi-geochemia. Jedna z najmłodszych dziedzin naszej wiedzy. Nauka, która zajmuje się występowaniem i krążeniem pierwiastków w skorupie ziemskiej, a więc i powstawaniem minerałów i kamieni szlachetnych oraz miejscami, w których te minerały mogą powstać. To dzięki niej wiemy, jaki jest skład chemiczny naszej planety. Znamy prawa decydujące o rozmieszczeniu pierwiastków w poszczególnych środowiskach ziemskich.
